άτριο

το (AM ἄτριον)

αρχιτ.

1. το πρώτο και μεγαλύτερο στεγασμένο τμήμα της αρχαίας ρωμαϊκής κατοικίας όπου οδηγούσαν όλα τα άλλα δωμάτια, ο πρόδομος

2. το αίθριο, τετράγωνη περίστυλη αυλή των εκκλησιών

3. πρόναος ή εξωτερική αυλή των εκκλησιών των πρώτων χρόνων του χριστιανισμού που εξελίχθηκε σε μοναστηριακή στοά

4. παράρτημα του κύριου μεσαιωνικού οικοδομήματος στη Δύση στο οποίο οι ηγεμόνες δέχονταν επίσημες επισκέψεις

νεοελλ.

1. ανατ. το κατώτερο τμήμα του κοίλου του τυμπάνου του αφτιού

2. γεωλ. κοίλωμα του εδάφους μεταξύ του κεντρικού κώνου και του εξωτερικού δακτυλιοειδούς περιτειχίσματος των σύνθετων ηφαιστείων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. atrium «ο πρόδομος, η μπροστινή αίθουσα ρωμαϊκής κατοικίας» (πρβλ. αίθριον)].